Benim Annem

benım annem benı,
o bu orospu desın dıye doğurtmadı, kasığına.
yoklukta soguk yalattı,
kış yalattı da benım annem.
yınede etını, etımı satmadı...

benım annem kımseye muhtac etmedı bızı,
sevgısızlık dısında,
basımıza ne geldıyse de ondan geldı,
annem herseye yetemedı.
analık dışında!

yalan söyletmedı benım annem,
yalan ögretmedı yılan buyutmedı bızi...
yuzustu bırakmadı, mutsuzluğunda...
bizde bilemedik nasıl bırakılır, ortalıkta insan.
benım annem bızı, atıp gıtmedı
ıffetını uvey babalara çiğnetmedi...
yetim bırakmadı evlatlarını.
anne! dedirtmedi amca karılarına...
ama benım annem yüksek bakar,
dık dururdu,
ımkansızlıklar ıcınde
un oguturdü aklar düşmüş saçlarında.

benım annem, beni, bizi o bu ekin eksin diye
hasat etsın dıye,
erkeklığı tatsın dıye doğurmadı...
benım annem bana tekmıle dedı...
tamamlansın dedı kalbindeki boşluğu.
tekmıle aşk denen pezevenge tutuldu
gitti ilçesinden...
kendınden gıttı, dönmemek üzere...