seslendıler de,
ses yoktu ölülerinden
taze karlar yağmıştı üzerlerine
halkımın kızları çıplak...
halkımın çocukları aç...
halkım kan, halkım revan...
ve Ankara Sakarya Meydanında
güller satılıyordu, sevgililere.
Sanki izlediğim bütün sevgililerin yüzlerini
ben çizmiştim,
hepsi utanıyordu, biryerlerinden.
Ama onlar bana benzemiyordu.
en azından sevebiliyorlardı,
delicesine.
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder