Zina

Düşüncelerimin şehvetli bir şekilde,
raks eden sözlere nasılda merakı olduğunu
sevgilim gördü...
Sevgilim beni, düşündüğüm için suçlarken,
kendı dünyasının, yasalarıyla yargıladı.
Sonra ben, harama kaymaktan korkan fikrimin
agız sulandıran carıyesı olan şiirlerime kandım.
Once tahrık ettım fikrimi,
sonra kalbımı uyardım.
Ve ıslandı gözlerim...
Ben, herkes bilmez ama,
kendı koynumda ağladım.
Sonra buyuk bır boşalma,
ve fikir orgazmı yasattım, ruhuma!
Böyle doğdu işte, sorgulanan şiirlerim.
Böyle kandırdım işte,
Hasan Sabbah gibi,
mabedimin kurşun askerlerini.
Hepsi beş dakikalık zevkin,
cennetine gittiler...